بالغان امروز، کودکان دیروز

باید بچه ها باید مهربان بود، باید اشتباهاتشان را زود بخشید، قهر کردن با آن ها ناراحتشان میکند، به هول و هراسشان می اندازد،  آن وقت یکهو چشم باز میکنند که تبدیل به یک آدم بالغ بزرگسال شده اند که تمام وجودشان کمالگرایی شده است، پراز استرس ، پراز نگرانی، چر از اضطراب  وآنقدر اشتباهاتشان را به خودشان سخت میبخشند که انگار گمان میکنند باید آدمی پاک و منزه باشند. حواسمان باشد با کودکانمان چطور رفتار میکنیم.

طفلان گم شده این روزها

این روزها آنقدر اخلاق، مهربانی، وفاداری و تعهد لغات بیگانه ای شده اند با نوع بشر که انگار هرچه بی وفاتر، هرچه بی تعهدتر و بی اخلاق تر آدم ها بیشتر خوششان آید. طفلان بی نوایی شده اند که از آدم ها التماس توجه میکنند و آدم ها تنها پا میگذارند روی سر هر مهربانی که در کوچه باغ مهربانی قدم میزند. و عشق واژه ای شده که دیگر هیچ کس به دنبال آن نمیگردد ، چرا که دیگر کسی به همراهی اعتقاد ندارد. دیگر کسی باور نمیکند بتواند در کنار یکی قدم بردارد در حالی که روز به روز پیشرفت میکند...شاید کم باشند آدم هایی که هنوز اما به مهربانی، اخلاق، انسانیت  ووفاداری و تعهد ایمان دارند و چقدر زمین به بودن این آدم ها نیاز دارد . قدر این آدم ها را بدانیم.

حکایت زنبور مزاحم

زنبور مزاحم را دیده ای؟ گاه درست وقتی مشغول انجام کاری هستی یا در حال لذت بردن در هوای آزادی ، مدام روی دستت می نشینند و هر تلاش تو برای دور کردنشان ممکن است منجر به نیش خوردنت از آن ها بشود. حکایت بعضی آدم هاست در حاشیه زندگیت. وز وز میکنند دم گوشت، مدام میخواهند سرک بکشند  واگر حس کنند برایشان خطری داری، یا نسبت به تو احساس خطر کنند نیششان را فرو میکنندو دردت می آید با تمام وجود. باید بی توجه بود، باید بی قید بود نسبت به آن ها، آنقدر ساکت  وبی توجه که انگار حتی صدای وزوزشان را نمیشنوی. اندک زمانی که بگذرد خودشان میگذارند  ومیگذرند  ومیروند پی کارشان.

عاشق بمانیم

به گمانم از سخت‌ترین کارهای دنیا عاشق ماندن باشد. به معشوق که رسیدی، وصالت که حاصل شد، آن وقت است که نهال رابطه‌ات میوه داده‌است تازه، آن وقت است که فکر می‌کنی، تمام شد، رسیده‌ای، دیگر تلاش نمی‌کنی. حالا دیگر تمام آن تب و تاب در پیچ و خم گذر زمان خوابیده، شور و هیجان‌ها آتشش خاموش شده، همه چیز به همان حالت روتین و همیشگی درآمده. مثل آدمی که یک تغییر مهم در زندگیش رخ بدهد، آن اوایل گیج ویج است اما بالاخره وفق می‌دهد خودش را...درختی که میوه‌اش وصل شده است اما اگر مراقبت نشود، اگر حواست به آن نباشد میوه‌اش همان یک بار است، کم کم پژمرده می‌شود، باید حواست به ریشه‌اش باشد که نخشکد درون خاک، باید به برگ‌هایش توجه کرد تا خشک نشود، باید پاییز و بهارش را در کنار هم بردباری کرد. عاشق شدن چه آسان و اما عاشق ماندن چه سخت...یادمان باشد اگر روزی عاشق شدیم مراقب باشیم که عشقمان که به ساحل امن رساندیم آنقدر به آن عادت نکنیم که دیگر صدای امواج زیبا را نشنویم. مراقب طراوت وتازگی روابطمان تا همیشه باشیم.