با دوستی حرف از موفقیت و پیشرفت میزدیم، حرف بر سر آن بود که شادی و خوشبختی در گروی موفقیت و پیشرفت نیست و چه بسیار افراد موفقی که شاد و خوشحال و خوشبخت نیستند. با خودم فکر کردم اما از دید من آدم ها خوشبخت و شاد حتما موفق هستند که مهم ترین دلیلش همین شاد بودنشان است. آدمی که رضایت درونی دارد، آرامش درونی دارد، حتما موفق بوده که توانسته از درگیری ها و ایده آل گرایی های مفرطش در زندگی فرار کند، درون چاله روزمرگی نیوفتد و هیجان را آنقدر زیبا به زندگیش تزریق کند که شادی بشود ارمغان زندگیش. داشتم فکر میکردم که چقدر خوب میشد که آدمی میتوانست شادیش را با هیچ چیز در دنیا معاوضه نکند و ایده آل گرایی و کمال طلبیش را گاهی سرکوب کند تا هیجان و روزمرگی هم از زندگیش دور بماند.