زخم!

تجربه هایی هست که بزرگترت میکنند. میدانی روح  عطش ناپذیر و سیری ناپذیر آدمی نمی پذیرد که تمام راه ها را از تجارب دیگران استفاده کند که دلش میخواهد خودش تجربه کند، اما اگر زخم خوردی، اگر روحت خدشه دار شد ، نمیتوان نادیده گرفت آسیب دیدن روحت را که البته باید تلاش کنی، کنار بیایی، یاد بگیری که زخم عضو جدایی ناپذیر زندگیست...راستش آدمی با انکار زخم تنها میتواند آن را تبدیل به زخم روبازی کند که با هربار که یادش می آید، زخم سرباز کند و عفونتش تورا از پای در بیاورد...باید بدانی چطور وقتی بگذاری بر سر عزاداری، وقتی بگذاری برای یادگیری که چطور دیگر تجربه ات را تکرار نکنی و وقتی بگذاری برای بازیابی روحی که آسیب دید تا روح  وروانت سالم بماند، خشم و کینه ای به دل نگیرد، از تلاش باز نماند و دنیای پیرامون را همچنان رنگین و زیبا ببیند.

با آدم های هم فرکانس خود خوشبخت باش

آدم به آدمیست که دل خوش میکند، زندگی میکند و با بودنشان امید و انگیزه میگیرد که اگر اینطور نبود آدم هایی که در سلول انفرادی حبس میشدند ، همه شان شاد و خوشحال بودند...اما باید آدم های هم فرکانس خودت را پیدا کنی، آدم هایی که وقتی هستند حالت از به، بهتر میشود. آدم هایی که وقتی از دنیاهای مختلف از انسانیت، بحث های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی یا حتی حرف های یواشکی و به درد نخوری که در زندگیت بی تاثیرند با آن ها سخن میگویی با تمام وجود آنقدر لذت میبری که دلت میخواهد رفاقت و دوستی ات را ادامه بدهی... مهم است که آدم های مثل خودت را پیدا کنی و در کنار آن ها از خوشبختی ات و داشتن حق زندگی لذت ببری...