خود و خدای خود

وجدانت که پیش خودت و خدای خودت راحت باشد دیگر هیچ چیز نمیتواند تو را از پای در بیاورد، حتی حرف هایی که مثل خنجر ممکن است در لحظه قلبت را بخراشد...وقتی بدانی که خدایی هست که ناظر بر همه چیز است  و تمام حرف هایت را به جای بنده اش پیش خودش بزنی و شکایت های را پیش خودش ببری میدانی عدالتی هست که تو از آن بی خبری و حقی ازتو که برگردن دیگریست خیلی زود گرفته میشود ، حتی اگر تو ندانی، حتی اگر تو نفهمی...

دور جدید وبلاگ نویسم:)

هر آدم وبلاگ نویسی احتیاج دارد گاهی آرشیو خودش را بخواندو گاهی هم از به کاربردن بعضی کلمات و عبارات قلمبه سلمبه ای که به کاربرده خنده اش بگیرد. یک زمان نوشتن جان من بود چرا که اصلا شده بود دغدغه زندگی شخصیم، درست مثل اکسیژن شده بود برایم، اگر یک روز نمی نوشتم به حسابخودم آن روز زندگی نکرده بودم. یادم هست پیج فیسبوکم که به ثمر نشست و مخاطبان خودش را پیدا کرد ذوق زده تر هم شدم و انگیزه ام چندبرابر شد، تاحتی جایی پیش رفت که چندتایی ناشر هم سر وکله شان پیدا شد و حتی دوسه نفری هم پیشنهاد دادندکه برای مطالبم تصویرسازی کنند، اما نفهمیدم چه شد یکهو نوشتن دیگر جانم نشد، دغدغه هایم تغییر کرد؟ سرم شلوغ تر شد؟ حال و حوصله ام کم وزیاد شد؟ هرچه دنبال علت گشتم چیزی پیدا نکردم و به تنها دلیلی که رسیدم خودم بودم... از یک جایی به بعدکسانی نبودند که تشویقم کنند و من اماعادت کرده بودم به بودن آدم ها وفیدبک ها مکررشان، خودم سرگرم کار شدم و شاید مطالعه ام آنقدر کمتر از قبل شد که دامنه لغات ذهنم هم کاهش محسوس داشت... اما حالا بعد از این همه مدت دوباره انگار جان دوباره یافته باشم، انگاروارد یک دوره جدید از زندگی وبلاگی خودم شده باشم، انگار دوباره وبلاگ نویسی جانم باشدو دغدغه ام و دلم بخواهد همچون گذشته فعال باشم و بنویسم...باشد که به جایی که باید برسم مجددا:)

کشفیات جدیدم در بیان ! از بلاگفا تا بیان :))

با دنیای جدید روبرو شدم و اونم اینه که من یک سری دنبال کننده دارم که وبلاگم رو میخونند و منم میتونم یک سری وبلاگ رو دنبال کنم  و بخونم :))) واقعا مرسی خودم که کلا اینقدر به وبلاگم اهمیت میدم. هرچند وبلاگ واسه من یه محلی واسه نوشتن هست و خیلی از دوستانی که وبلاگشون رو خوشم میاد از طریق فیدلی دنبال میکنم.کلا آدم اهل نظر بده نیستم و خاموش دنبال میکنم خیلی از وبلاگای دوسداشتنیم رو صبح به صبح در مسیر رفتن به سرکار.خواستم بگم که اینجوریام نیست که کلا اینقدر پرت باشم و نیام بخونمتون، فقط حس نظر گذاشتن و این حرفا نیست. ضمن اینکه خب وبلاگ خودمم خیلی خاطره و اینا نمیذارم اگر دقت کرده باشید بیشتر یه محل نوشتن هست برام و تمرین نوشتن از تخیلاتم و اون چیزایی که توی ذهنم بت میشن و یا گاهی آزارم دادن یا خوشحالم کردن.به هرحال با ما باشید با کشفیات جدید وبلاگ و سرویس بیان  وبلاگ دات آی آر :)))

بلاگفا رو نخواهم بخشید...

هرگز بلاگفا رو سر این که آرشیوم از بهمن 92 تا اردیبهشت 94 رو ازم گرفت نمی‌بخشم. بک آپی هم ندارم ازش که لااقل بتونم برگردم هراز گاهی به آرشیوم سری بزنم....اگر قرار باشد بیان هم با ما از این کارها کند این بار وبلاگ نویسی را میبوسم میگذارم کنار...دلم هوای آرشیوم رو کرده...

بلاگفا یا بیان!؟

صبح به صبح بلاگفا را باز کنی و هی با خودت امروز و فردا کنی که پس بلاگفا کِی برمیگردد! درست مثل مادری که چشم به راه فرزندش بشینه! حالا امروز بعد از یک ماه و اندی بلاگفا برگشته، اما نمیدونم چرا مدام هی توی سرم پیغام پنجم خرداد به بعد تکرار میشه، این که بلاگفا اطلاع رسانی ضعیغی انجام داد، این که حرمت حداقل چهار سال (بدون احتساب وبلاگ های قبلی!) را نگه نداشت و یکهو دستمان را توی پوست گردو گذاشت و اجازه نداد آرشیومان را حتی برداریم! با خودم فکر کردم اگر بلاگفا درست شود فقط یک چیز از او میخواهم،  آن هم آرشیو وبلاگ قبلی در بلاگفا و بعد از اون هم فصل قبلی وبلاگ نویسی رو میبندم و به وبلاگ جدیدم میرم. وبلاگ جدیدی که بهش مهاجرت کردم حس تازگی بهم میده، حس شروع یه زندگی جدید، حس ماجراجوییای جدید، فکر میکنم محیط بیان حرفه ای تر از بلاگفا هم باشه. به هرحال تنها دلخوشیم این هست یک سری دوستان بلاگرم رو هم باز پیدا کردم و مجددا میتونم بنویسم.