گم شدن در دیگری...

آدمیست دیگر، گاهی در کشمکش روابطش خودش را فراموش می کند، درست مثل سوزنی که درون پنبه افتد گاهی آدمی چنان غرق مشکلات دیگری میشود که فراموشش میشود خودش هم زندگی داشت روزی، روزمرگی نمی کرد، لذت میبرد از زندگیش...گاهی چنان زندگی شخصیت تفکیک ناشده است که مرزهایت فراموش میشوند، آن وقت است که درست زمانی که باید به زندگی شخصیت برسی به فکر دیگری هستی. خاصیت آدم آن است که گاهی زندگیش را وقف کند و بعدتر طی یک اتفاق به زندگی خودش بازگردد. باید تفکیک کرد، خودخواه بود، کمک کردن خوب است، اصلا آدم به آدم زنده است اما غرق دیگری شدن تو را از شنا کردن در مسیر زندگیت باز میدارد.