هوش یا پشتکار!؟ مساله این است!

قطعا و حتما با این متن و نظرات دوست عزیزم موافقم! واقعا اصرار نباید کرد بر باهوشی زیاد!  شاید گاهی پشتکار بهتر باشه!

""ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺯﺍﺩﻩ ﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺁﺭﻣﯿﻦ ﺗﺎ ﺣﺘﯽ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻭﯾﺰﯾﺖ

ﻣﯿﮑﻨﻢ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﻣﻮﺍﺩﻏﺬﺍﯾﯽ ﻭ ﯾﺎ

ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺗﺮ ﮐﻨﻨﺪ!..

ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﺑﭽﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﮐﻪ ، ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭼﺮﺍ؟

ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩﻥ، ﻣﺘﺮﺍﺩﻓﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ! ؟

ﻫﻮﺵ ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺘﯽ ﺿﺎﻣﻦ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ، ﭼﻮﻥ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﻧﺸﻮﻥ ﻣﯿﺪﻩ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻭ

ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺁﺩﻡﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﻮﺵ ﻣﺘﻮﺳﻂ، ﺍﻏﻠﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺎﻫﻮﺷﻪ , ﻋﻠﺘﺶ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ

ﻭﯾﮋﮔﯽﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﭘﺸﺘﮑﺎﺭ، ﺩﻗﺖ ﻭ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮﻩ ... ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻮﺵ ﺯﯾﺎﺩ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺁﺩﻡ

ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﺑﺎﺷﻪ ، ﻣﯽﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺸﻪ ﺑﺎ ﺩﺭﺩﺳﺮ ﻭ ﺩﻭﻧﺪﮔﯽ ﮐﻤﺘﺮ، ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ

ﺑﺮﺳﻪ. ﻣﯽﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺸﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﻭ ﺟﻮﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﺑﺒﯿﻨﯽ ، ﺟﻬﺎﻥﺑﯿﻨﯽ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﯼ

ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﯾﻊ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﺭﻧﺞ ﻧﮑﺸﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺭﻧﺞ

ﺑﮑﺸﯽ!.. ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺸﻪ , ﻃﺒﻖ ﺩﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺁﻣﺎﺭ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ

ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺗﻨﻬﺎﺗﺮﻧﺪ.

ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﺑﺎﻫﻮﺵﻫﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻭ ﻫﻤﻨﺸﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺄﯾﻮﺱ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ , ﮐﻪ

ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﻧﺎﻫﻤﮕﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﺩﺍﺋﻢ ﻣﺠﺒﻮﺭﻧﺪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﮐﻨﻨﺪ، ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ، ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ

ﺗﻔﺎﻫﻢ، ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ. ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺑﺎﻫﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻋﻼﺋﻖ

ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻫﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﻫﻮﺵ ﺑﺎﻻ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺁﺩﻡ ﺭﻭ ﭼﻨﺪﺑﻌﺪﯼ ﻣﯽﮐﻨﻪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﺪ

ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺗﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺬﺍﺏ ﻭ ﺧﻮﺑﻪ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ , ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺕ

ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ﺭﻭ ﺳﺨﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ!.. ﻫﻮﺵ ﺯﯾﺎﺩ، ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ ﺁﻣﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ

ﺑﺎ ﺍﮐﺜﺮﯾﺖ، ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩﻥ ﻟﺰﻭﻣﺎ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ !.. ﻧﺘﯿﺠﻪﺍﺵ ﮔﺎﻫﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ

ﺟﺰﯾﺮﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭﺁﻣﯿﺰ!..

ﭘﯿﻨﻮﺷﺖ : ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﻭ ﻧﺎﺑﻐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﺍﻭﻧﻢ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺯﻭﺭ ﺑﺎﺯﯼﻫﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ ﻭ

ﻏﺬﺍﻫﺎﯼ ﺧﺎﺹ ﻭ ﻣﮑﻤﻞ ﻫﺎﯼ ﻏﺬﺍﯾﯽ ﻣﺜﻼ ﺧﺎﺹ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩ ﻧﻮﺯﺍﺩ

ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻣﯿﺪﻥ. ﺍﮐﺜﺮﯾﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﺭﺩﻩ ﻫﻮﺷﯽ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﻭ

ﯾﺎ ﻣﻌﻠﯿﻤﯿﻦ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﺷﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺿﺎﯾﺖﺑﺨﺸﯽ ﺭﻭ

ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺬﺍﺭﯾﻢ ﺑﭽﻪﻫﺎ « ﮐﻮﺩﮐﯽ » ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺳﺮﺷﺘﯽ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﺤﺼﺮ

ﺑﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﺭﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ .

ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺨﺶ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﯼ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯿﻪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭻ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ

ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﯿﺸﻪ!.. ﺑﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺠﺎ ﻭ ﺑﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﭽﮕﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ..

ﻫﻤﯿﻦ ..""