معصومیت از دست رفته

نمیدانم چه شد که معیارهای زیبایی برای بعضی از دخترها عوض شد، چه شد که معیارهای خوش تیپ بودن تغییر کرد؟ اصلا چه اتفاقی افتاد که معصومیت و زیبایی چهره به لب های پروتز شده، گونه های مصنوعی و غیره  فروخته شد!؟ ولی این را هم خوب میدانم که همانقدر که این معیارها برای دخترها تغییر کرد، هی هرروز بینایی مردان هم بیشتر عادت کرد که زنی را با آرایش ببینند، که یک زن اعتماد بنفسش برود پی آن که زیباییش را مصنوعی تر کند، که جذابیت رفت پی آن که تیپ ساده اش را سانتی مانتال کند که جذاب تر به نظر آید، یا به طور مصطلحش داف تر شود. قبول باید کرد که هر زنی، هر آدمی اصلا نیاز دارد که خودش را زیبا ببیند، که اعتماد بنفسش بیشتر بشود، اما این که هرروز میبینم بینایی زن ها خودشان هم دارد به تصنع عادت میکند، این که داریم به سمتی می رویم که اگر یک روز یک نفر را بدون هیچ تصنعی دیدیم در زیباییش شک کنیم، که زیبایی طبیعی آدم ها را باور نکنیم به نظرم در خیلی جنبه های دیگر زندگیمان هم موثر میشود، حتی در ارتباطات اجتماعی و روحی عاطفیمان! 

پ.ن: این ها نظرات شخصی من است و لزوما از دید شما درست نیست.