عالم عواطف

عالم احساسات و عواطف آدمی عالمی عجیب و غریب است، درست مثل خود آدم ها که کشف کردنشان زمان نمیشناسد. ممکن است آدمی در عرض یک ثانیه برایت حکم آنی را پیدا کند که سال ها میشناسیش و یکی هم به عکس بیخ گوشت باشد و بعداز سال ها حس کنی اصلا نمیشناسیش. اما احساس آدم ها هزاربار از خود آدم ها هم ناشناخته تر است، که تو یک روز،  یک جا، یک زمانی با آدم هایی خاطره ساخته باشی، خندیده باشی، حتی نم اشک شوقی در چشمت نشسته باشد و اما این احساس همانجا تمام شده و هزاربار دیگر هم اگر بخندی حتی عمیق تر از آن بار باز هم آن لحظه تکرار نمیشود. همین است که آدمی ممکن است خشمش، شادیش، غمش و احساسش به یک اسم نامیده شوند اما هر حسی هم که باشد تنها یک بار با یک کیفیت تکرار میشود و بقیه بارها اگر بار قبل خوب احساست را درک کرده باشی متوجه میشوی که همین حس چقدر متفاوت است.