امان از غرور آدم ها

عجیب ترین اتفاق  آن است که غرور بخواهد آدم ها را از تو دور کند، یک جور برتری پنداری،  یک جور سکوتی که مختصاتش در صفحه جایی غیر از صفر و صفر است. جایی که غرور صدایش آنقدر بلند میشود که در قاب جغرافیای افکارت نمیگنجد، گیج، مات و مبهوت نظاره گر خودخواهی آدم ها میشوی و با خود میپرسی چرا؟ سود و زیان شخصیش به کنار اما اگر منفعتش برای روابط آنقدر زیاد است کاش بگویید تا همیشه سکوت کنیم و غرورمان را فریاد بزنیم.