قدر خودم را خوب میدانم! خودت را دست کم نگیر!
قدر خودت را که بدانی، مسیر زندگیت را محکم و قوی وبا قدم های آهسته و پیوسته با اعتماد به خود و تکیه به توانمندی هایت پیش میروی، آنقدر که لایف استایلت در مسیر رودخانه به آدم هایی میرسد که همراه تواند، هم مسیرت هستند و با تو همفکری میکنند . اسمشان میشود آدم های مثبت زندگیت، رفیق و دوستان ارزشمندت...آن وقت است که قدر تنهاییت را بیشتر میدانی، تقدس عشق را عمیق تر لمس میکنی و درک میکنی و کم کم میفهمی که استانداردهای هرکسی در زندگی متفاوت است، آنقدر که اگر کسی در این مسیر از زندگیت کنار رفت، نه او بد است و نه تو مقصر، که از متفاوت بودنتان است...آن وقت صبورتر میشوی، بیشتر تلاش میکنی، و میدانی که برای همراهی آدمی با تو نیازی نیست آنقدر استانداردهایت را نادیده بگیری که خودت کوچک بشوی یا او را بزرگتر از حد خودش ببینی،. اینطور میفهمی که اگر عمیق چیزی را خواستی و نشد حتما نباید اتفاق می افتاده و انعطاف پذیرتر میشوی و راحت با همه چیز کنار می آیی...تنها با خودت زیر لب زمزمه میکنی مهم آن است که وجدانم پیش خودم راحت باشد که برای خواسته هایم، آدم های زندگیم تلاش کردم وگرنه در این زندگی هیچ چیز از هیچکس بعید نیست و بسیاری از اتفاقات قابل پیش بینی نیست.
