تلاشی احمقانه برای دانستن حقیقت!

تلاش برای دانستن حقیقت خوب است. آدمی باید گاه برای دانستن واقعیت و حقیقت تلاش کند اما میدانی گاه تلاش برای دانستن یک واقعیت تبدیل به جنونی میشود که آدمی را از انسانیت به دور میکند، از هیجانات مثبت ، از عقل و منطقی که باعث میشود آدمی معقول نگاه کند به همه چیز... گاه حتی باعث میشود با موجی همراهت کند که تو را به قهقرایی ببرد که ته آن حقیقتی پوچ و دروغین است. گاه باعث میشود آنقدر محیط پیرامونت را تحت تاثیر قرار دهد که لجنزارش کند حتی ...گاه لازم است دست از این همه تلاش برداریم، ما مرکز جهان نیستیم، کدخدای هیچ کجا نیستیم و قرار نیست با واقعیت آنقدر مست بشویم که چون آن مست لایعقل تلوتلو خوران عقلمان آنقدر زایل شده باشد که در کوچه های حقیقت گم شده باشیم. گاه لازم است بپذیریم که دانستن واقعیت و حقیقت قرار است چه کمکی به ما کند؟ چه سود و منفعتی به حال ما دارد؟ اصلا قرار است به کجا برساند ما را... قرار نیست همیشه هم ما از همه چیز سردربیاوریم...کاش رها کنیم خیلی چیزهایی که بهای دانستنش آنقدریست که خیلی از آدم های دور و برمان را حتی قربانی این جنون خودخواهانه احمقانه کند.