زندگی در غربت

در غربت زندگی جور دیگریست. قدم هایت شمرده میشوند، هر قدم اشتباه چندبار به حساب می آید انگار. باید محتاط بود ، باید با غریبه ها، غریبگی کرد کامل، باید فقط معاشرت کردو به هیچ کس اعتماد نکرد. در غربت حتی اگر چند دوست بسیار نزدیک و خوب که تعدادشان از انگشتان یک دست هم کمتر است داشته باشی، باز هم در نهایت انگار بی کسی. انگار هیچ کس نیست. تنهایی به وفور پیدا میشود و این چیزیست که با تمام وجود درکش کردم در این روزها. هرچقدر هم انرژی تو روی دیگران تاثیر بگذارد، هرچقدر هم به محیطت انرژی مثبت بدهی باز هم انگار گاه در کمترین انرژی ممکن، نمیتوانی جلوی دل گرفتنت را بگیری و بی کسی با تمام وجود سایه اش بر زندگیت می افتد. زندگی آن هم در تنهایی، آن هم در غربت گاه خیلی سخت میگیرد.