این جملات همیشه یه جوری آرومم کرده... جمله های از خودم که تو ذهنم تکرارشون میکنم و ارومم میکنه
..
درخت هم که باشی فصل خزان را باید سرکنی تابهار برگ هایت سبزشود!خزان زندگیت رو باور نکن!روزی که بهارآید شگفت زده خواهی شد!
همیشه آخر داستان خوب خواهد بود اگر اکنون خوب نیست پس بدان هنوز اخر داستان نیست !
همین که معطل اعتقاد و اعتمادت نمانده بشی خودش یعنی کلی برد کرده‌ای. به گمانم نسلی باشیم که دقیقا شبیه همان جمله‌ای باشیم که مدت‌ها در فضای مجازی میچرخید که "نه به اعتقادمان اعتمادیست و نه به اعتمادمان اعتقادی." به گمانم آدم‌های قدیمی خوشبخت‌ترین آدم‌های روی زمین باشند، همان‌ها که اعتقاداتشان را باور داشتند، عمیق نمی‌شدند، همه چیز را به سوال نمی‌گرفتند. شاید به نوعی به جای بعضی رسومات مرسوم امروزی بهتر بود رسم این میشد که نیک رفتاری، نیک گفتاری، و نیک پنداری واقعا رسم ما ایرانی‌ها میشد.اینطور فکر کنم لااقل نسل بعدی در آرامش بهتری از نسل من باشند.
پ.ن: نظرات شخصی من برای خودم هست.باشد که شاید درست نباشند.
ماهی مرده همیشه در جهت آب حرکت میکند...
ماهی هم که باشی اگر بخواهی زنده بمانی باید گاهی بتوانی در خلاف جهت آب حرکت کنی ...
باید حافظه کوتاه مدتت را فعال کنی و فراموش کردن را هم یاد بگیری...
داشتم با خودم فکر می‌کردم که چنددرصد از آدم‌های دور و برم با خودشان احساس راحتی می‌کنند، آنقدری که برایشان نظر هیچکس اهمیتی نداشته باشد، آنقدری که در رقابت‌های پولی و مالی که این روزها همه درگیرش شده‌اند نیوفتاده باشد؟ یا در این حدی که حتی خودشان را از قید و بند تیپ و قیافه و رضایت جامعه یا حتی نزدیکانشان رها شده باشند و رضایت و شادی خودشان اصل مانده باشد. داشتم فکر می‌کردم چنددرصد از ما آدم‌ها واقعا شادیم؟ خنده‌مان از ته دل و گریه‌مان هم شاید حتی از سر شوق باشد نه غمگین بودنمان! راستش عجیب است که میبینی گاهی تا کوچکترین اتفاقات زندگی خیلی از آدم‌ها را رضایت دیگران رقم میزند نه شخص، شاید که حتی انتخاب رشته تحصیلی و این غمگین ترین اتفاق ممکن شاید باشد که اگر یک روز یک جایی جلوی آن گرفته نشود، روز به روز به آمار افسرده‌های روی زمین افزوده بشود.
همین است که مدت‌هاست سعیم بر آن است که حداقل در زندگی شخصی رضایت خودم را اولویت بدهم، لحظات را درک کنم و لذت بردن و شادی را بر هرچیز دیگری اولویت بدهم، شاید که مسیری که آخرش موفقیت محض باشد از دید دیگران لزوما آن مسیر دلخواه و شادی نباشد که رضایت خودت را دارد، پس مراقب باش گم نشوی میان تودرتوی خواسته های دیگران که مردم هرروز تو را جور دیگری میخواهند. همین smile emoticon
پ.ن: نظرات شخصی من لزوما درباره همه صدق نمیکنند.
خواب بودم، با اضطراب و استرس در حالی که خیس عرق شده بودم از خواب پریدم. حتی توان حرکت کردن نداشتم که بلند شوم آبی به سر و صورتم بزنم یا این که بخواهم حتی بطری آب کنار دستم را بردارم و کمی آب بخورم. فقط همین را یادم می آمد که در خواب با خودم نذر کردم که 6.6 درصد از حقوق ماه را به کودکان محک بدهم. تنها کاری که وقتی از خواب پریدم کردم این بود که حساب کنم که چقدر میشود و همان لحظه گوشی کنار دستم را بردارم و از اپلیکیشن تجارت بانک پرداخت کنم. کاری به خوابم نداشتم فقط خواستم دلم آرام بگیرد. اعتقادم آن است که هیچ کودکی نباید مریض بماند، تمام کودکان باید کودکی کنند، شاد باشند و صدای خنده ها شیطنتشان حس زندگی تزریق کند. در حد توانتان امتحان کنید. مطمئن هستم بعد از مدتی آرامشی بهتان میدهد که هم کودک درونتان حالش خوب بشود هم بالغ برونتان به آرامشی عمیق برسد.
پ.ن: شاید که آینده ازآن ما. شاید که روزی علت خوابای آشفته این روزام رو فهمیدم.
آن به که در این زمانه کم گیری دوست
با اهل زمانه صحبت از دور نکوست
آنکس که به جمگی ترا تکیه بر اوست
چون چشم خرد باز کنی دشمنت اوست
خیام
کم کم به این نتیجه میرسی که نمیشود که پیش تمام آدم‌ها بلند بلند فکر کرد، نمیشود که با همه آدم‌ها خودت باشی، چرا که بیشتر آدم‌ها تصویر خوبی از تورا دوست دارند که به آن‌ها حسی را بدهد که مقبول تو هستند. واقع‌گرایانه که نگاه کنی میبینی که همیشه "خودت بودن" تنها یک شعار دلنشین است که آدم‌ها از آن زیاد استفاده می‌کنند اما در واقعیت این نیست. بعضی آدم‌ها جنبه ندارند، زیادی که خودت باشی، به همان تصویرت پناه می‌برند و آن‌وقت است که تلاشت برای بیرون کشاندنشان از تصاویر تنها بیشتر فرو می‌بردشان. همین‌‌جاست که تفاوت دوست با رفیق با رهگذران زندگی مشخص میشود که پیش هرکدام چگونه‌ای!
زندگی بر پایه عقل کامل، تحجره، بر پایه احساسات کامل، تمسخر و تصوره ولی بر پایه این دوتا با هم میشه تبحر! هرچی آدم متبحرتر باشه بالطبع موفق تره... واسه همینه که آدم گاهی معطل زندگی میشه.
ترانه سرا : علی اکبر یاغی تبار
زنها تا وقتی که عاشق نشدن جزوِ بهترین روانکاوها هستن،
اما به محض اینکه عاشق می شن تبدیل می شن به عمیق ترین بیماران روانی!
- آلفرد هیچکاک / طلسم شده
